Δουλεύοντας με το μυαλό και το σώμα…


IMGP0827Αν κάνουμε μια περιήγηση στα σκοπευτήρια και στους κυνηγότοπους, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν «νικητές» και «ηττημένοι», μόνο που τις περισσότερες φορές οι δεύτεροι είναι πολύ περισσότεροι από τους πρώτους. Εσείς με ποιους θα θέλατε να είστε; Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα που πρέπει να θέσετε στον εαυτό σας και η απάντηση δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται. Θα πρέπει να κοιτάξετε με σκεπτικισμό το φλιτζάνι των γνώσεών σας να μην είναι γεμάτο και την ταπεινοφροσύνη να σας οδηγήσει στη σωστή συνεργασία του μυαλού με το σώμα.

Βαθιά μέσα στον ψυχισμό του σύγχρονου ανθρώπου υπάρχει σε ελαφριά ή έντονη μορφή το ζωώδες αρχέγονο ένστικτο. Αυτό το πολυμορφικό ένστικτο εμφανίζεται σε διάφορες εκφράσεις της ζωής μας, μια με τη μορφή της άμυνας, μια με τη μορφή του πανικού, μια με τη μορφή της αυτοσυντήρησης, κ.ό.κ. Όταν λοιπόν θέτουμε τον εαυτό μας κάτω από συνθήκες πίεσης, τότε η φυσική αντίδραση του οργανισμού είναι να παράγει υψηλές ποσότητες αδρεναλίνης, κάτι ανάλογο με το υψηλών οκτανίων καύσιμο σε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο, το οποίο και εκτινάσσεται απότομα κατά την εκκίνηση. Αυτό θέτει εκτός ελέγχου την συνεργασία μυαλού και σώματος όταν γίνεται κατά τη σκόπευση ενός κινούμενου στόχου (πουλί ή δίσκος σκοπευτηρίου). Τις ίδιες απότομες και ανεξέλεγκτες κινήσεις μπορεί να κάνει και κάποιος που αιφνιδιάζεται ή τρομάζει από την απρόσμενη εμφάνιση του στόχου του. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που στο κυνήγι ειδικά της πέρδικας, όταν αυτή σηκωθεί ξαφνικά δίπλα από τον κυνηγό, του μεταδίδει τέτοιο πανικό που «του φεύγει το τουφέκι από τα χέρια» όπως λέει μία παροιμιώδης φράση των περδικάδων. Δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής σε αυτό, γιατί οι πολλές ώρες έρευνας, οι δύσκολες συνθήκες, τα πονηρεμένα πουλιά, συνθέτουν ένα σκηνικό που προετοιμάζει τη δοκιμασία του κυνηγού την κρίσιμη στιγμή του ξαφνικού πετάγματος. Συνηθίζουν να λένε οι έμπειροι περδικάδες ότι «θα πρέπει να σπάσει η χολή σου», υπονοώντας ότι θα τρομάξεις τις πρώτες φορές ώστε μετά να μην έχεις πλέον χολή για να τρομάξεις και να χάσεις άλλα πουλιά. Η εμπειρία και η σωστή εξάσκηση θα σου δώσει σιγά-σιγά την ψυχραιμία που χρειάζεται για να βγάλεις μια ήρεμη και συγχρονισμένη επώμιση και κίνηση προς το στόχο. Σε αυτό θα βοηθήσει το σωστό, σταθερό και έμπειρο σκυλί, αλλά δυστυχώς δεν διαθέτουν πολλοί τέτοια σκυλιά. Ακόμη όμως και στις καλύτερες που είναι μια σταθερή φέρμα, πάλι λίγοι θα πάρουν τη σωστή θέση ετοιμότητας και μόλις ξεπεταχτεί το πουλί θα ανεβάσουν ψύχραιμα και «γλυκά» το όπλο προς τον ώμο πατώντας τη σκανδάλη με ελεγχόμενη κίνηση.

Είναι ίσως δύσκολο να παρατηρήσουμε κυνηγούς σε ευρεία κλίμακα να τουφεκίζουν στον κυνηγότοπο, γιατί εκεί είναι μόνοι με το σκυλί τους ή αν έχουν κάποιον συνκυνηγό παρέα, εκείνος θα βρίσκεται μακρύτερα και δεν μπορεί να παρατηρήσει την κρίσιμη στιγμή τα λάθη που γίνονται. Βλέπουμε όμως πολλά από αυτά τα λάθη στο σκοπευτήριο όταν πηγαίνει ο κυνηγός να προπονηθεί κι εκεί πολλές φορές τα διαπιστώνει και ο ίδιος, γιατί μπορεί να επαναλάβει συγκεκριμένες βολές που προσομοιάζουν το θήραμα που τον ενδιαφέρει. Κάτι που δεν έχει τη δυνατότητα να το κάνει στο κυνήγι. Θα πρέπει λοιπόν να δουλέψει κάποιος τότε το μυαλό του για να βελτιωθεί και όχι τον εγωισμό του για να προβληθεί. Μόνο με τη συνεργασία του μυαλού με το σώμα θα μπορέσει να βγάλει σωστές επωμίσεις και αρμονικές κινήσεις προς το στόχο που θα του εξασφαλίσουν την επιτυχία. Πώς όμως εργάζεται το μυαλό όταν κάποιος βρίσκεται στο βατήρα του σκοπευτηρίου ή πίσω από ένα φερμαρισμένο σκυλί; Το μυαλό εκπαιδεύεται για να εργάζεται όπως εμείς θέλουμε. Η σωστή εκπαίδευση του μυαλού είναι μια λεπτή αρμοδιότητα εξειδικευμένου δασκάλου σκοποβολής, ο οποίος του καλλιεργεί εκείνες τις πλευρές που χρησιμεύουν στον κινούμενο στόχο. Η δεκτικότητα στο οπτικό ερέθισμα κατά την εμφάνιση του πήλινου δίσκου στο βατήρα του σκοπευτηρίου σε συνδυασμό με τον χρόνο αντίδρασης αποτελούν πλευρές που πρέπει να καλλιεργηθούν. Η ίδια καλλιέργεια παρέχεται με ιδιαίτερη έμφαση στο να αναγνωρίζει το μυαλό και να «διαβάζει» την τροχιά του στόχου, αλλά και να ξεχωρίζει ποια σκοπευτική μέθοδο χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί κάθε φορά. Αν όλα αυτά βρίσκονται κάτω από έλεγχο, τότε οι εντολές που δίνονται στο σώμα (στους μυς) είναι οι σωστές και δεν υπάρχουν απότομες κινήσεις πανικού και τινάγματα του όπλου προς το στόχο. Παρακολουθείστε σε ένα σκοπευτήριο πώς ρίχνει στο skeet και στο sporting ένας πρωταθλητής χωρίς να εστιάζετε την προσοχή στο αν σπάει ή δεν σπάει το δίσκο. Εστιάστε την προσοχή στο τι κάνει αυτός από τη στιγμή που μπαίνει στον βατήρα μέχρι το πάτημα της σκανδάλης και όχι να βλέπετε το αποτέλεσμα και να λέτε ότι πέτυχε ή απέτυχε. Αν παρατηρήσετε σωστά, θα διαπιστώσετε ότι αυτός ο σκοπευτής έχει ήδη προετοιμάσει τον εαυτό του για το τι πρόκειται να κάνει, πριν ακόμη μπει στο βατήρα. Όταν βρίσκεται μέσα σε αυτόν συγκεντρώνεται απόλυτα πριν ζητήσει το δίσκο, ώστε να ενεργοποιηθούν οι μηχανισμοί του εγκεφάλου που αυτός έχει καλλιεργήσει. Με την εμφάνιση του δίσκου, το υποσυνείδητο εκτελεί την κίνηση, την επώμιση, τη βολή με τη μέθοδο που πρέπει και με τον αυτοματισμό που έχει εκπαιδευτεί να παράγει. Όταν λοιπόν παρατηρήσουμε προσεκτικά να ρίχνουν τέτοιοι σκοπευτές, θα καταλάβουμε πόσο σημασία δίνεται στην προετοιμασία και εκτέλεση της βολής και όχι στο αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι η εικόνα του τέλους μιας σύνθετης προσπάθειας, είναι ο τελικός προορισμός ενός «ταξιδιού» που περιλαμβάνει όλα όσα θα πρέπει να συντελεστούν σωστά πριν πατηθεί η σκανδάλη. Τότε πλέον είναι αργά για να γυρίσουν πίσω τα σκάγια. Με αρκετούς διάσημους ξένους σκοπευτές έχουμε συζητήσει για το τι νιώθουν την κρίσιμη στιγμή του πατήματος της σκανδάλης. Άλλοι έντονα και άλλοι αμυδρά τη στιγμή του πατήματος ένιωθαν ότι θα έσπαγε το πιάτο ή ότι θα έπεφτε το πουλί. Τους πλημμύριζε αυτό το συναίσθημα της σιγουριάς όταν το δάκτυλο πατούσε τη σκανδάλη. Αυτό όμως είναι αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών που πρέπει να συντελεστούν σωστά κατά τη συνεργασία του μυαλού με το σώμα, μέχρι το πάτημα στο τέλος. Συνηθίζω να λέω στους μαθητές μου, όταν με ρωτούν για το αν το επίπεδο δουλειάς τους είναι τέτοιο ώστε να αντιλαμβάνονται από μόνοι τους το αποτέλεσμα, ότι όταν θα είναι σίγουροι για την πιστότητα της προσπάθειάς τους, τότε «τα πράγματα γίνονται ευκολότερα». Θα πρέπει να ξέρουν όλοι όσοι ασχολούνται σοβαρά με την σκοποβολή του κυνηγετικού όπλου αλλά και όσοι προσπαθούν φιλότιμα να βελτιωθούν ότι η ποιότητα του χαρακτήρα και το επίπεδο της ζωής του σκοπευτή έχει απόλυτη σχέση με την δέσμευσή του για την τελειότητα. Πόσες φορές δεν θαυμάζουμε μια αρμονική κίνηση του όπλου προς τον στόχο, όταν βγαίνει σε εμάς ή τη βγάζει κάποιος που παρακολουθούμε να ρίχνει στο σκοπευτήριο με σχεδόν πάντα ένα εντυπωσιακό θετικό αποτέλεσμα; Όλα έχουν ξεκινήσει σωστά από την αρχή, εξελίσσονται σωστά κατά την διάρκεια της προσπάθειας για την κίνηση που πρέπει να βγει και τελειώνουν σωστά με το πάτημα της σκανδάλης. Το ότι όλη αυτή η προσπάθεια από την αρχή μέχρι το τέλος φαίνεται «εύκολη» γιατί γίνεται ήρεμα και αρμονικά σε κάποιον που παρακολουθεί απ’ έξω, είναι γιατί η συνεργασία του μυαλού με το σώμα είναι στον υπέρτατο βαθμό. Υπάρχει απόλυτη γνώση του τι πρέπει να κάνει αυτός ο σκοπευτής και πως ακριβώς να το κάνει μέσα στο υποσυνείδητό του και ξεκινά κάθε φορά αυτή τη διαδρομή.

Να θυμάστε πάντα ότι η επιτυχία είναι ένα ταξίδι και όχι ένας προορισμός…